Daha on yaşında bir kız çocuğudur Mahizar. Dünya güzeli yüzü, hayata söyleyecek mavi bir sözü vardır, yani masal vaktidir. Mahizar, döl tutmaz, dil tutmaz, gam bilmez, kahır gütmez bir mazlum kuştur. Babasının en has kızıdır. Sever babası onu, saçlarını okşar. Babasının saçlarında gezinen elleriyle dünyaya bakar. Akşamları daha da sıcaktır elleri babasının, daha da şefkatli… Uyur ev halkı, uyur odasında Mahizar… Gece yarısını döver; duvardaki, etrafı halkalı sacdan yapılmış asılı duran saat, döver vakitlerden gece yarısını. Tıpkı Mahizar’ın kaderini döver gibi… İçindeki ejderhaya yol vermiştir varlığının döl sahibi. Kapı açılır. Karanlık, açılan kapıdan sızar, Mahizar’ın ufacık bedenine… On yaşındadır Mahizar. Bedeni de öyle, düşleri de… Uyandırılır o derin uykusundan babası tarafından. Görünce babasını karşısında, rahatlar. Mahizar’ın yatağa girerkenki yalnızlık korkusu bırakır gider onu. Baba, der. Harfler ağzından çıkar çıkmaz altına, elmasa ve zümrüde döner. Sanki, babasının işaret parmağı, çamur deryası dudaklarıyla “Ssusss…” der Mahizar’a ve Mahizar susar.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)