Sustukça içimde kocaman bir dağ birikiyor. Susmanın bu kadar zor, bu kadar insanın belini büktüğünü bilmezdim önceleri. Şimdi öğrendim. Sanma ki susuyorum, o kadar bağırarak konuşuyorum ki, kime denk gelsem sağır oluyor kelimelerimden.Sayende öğrendim, insanın söyleyeceği sözü yoksa susacak kelimeleri olmalı.Ben ne kadar unutsam da, unutmak bir yalanmış, en çok kendimizin inandığı!Ayrılığın gözyaşları ne zaman geçmişin saçmalıkları için atılan tebessümlerle yer değiştirmeye başlarsa işte orası tam normalleşmenin başladığı yerdir.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)