Kitaptaki çocuk karakterin özellikle olgun çizildiğini düşündüm. Annenin kızının saçlarını kendisiyle aynı yöne taramasını hatta aynı boyda kestirmesini düşünersek özellikle tercih edilmiş olmalı. Kitap bu alanda yazılan ilk kitap. O sebeple beni çok heyecanlandırdı. İnsanlar çocukları için hep en iyiyi istediklerini düşünürken aslında kendi zaaflarından, travmalarından ve beklentilerinden onları koruyamıyorlar. En iyi ailede bile yaşanıyor bunlar. Çocuklar kendilerini iyi hissetmedikleri bir şey yapmaları beklendiğinde içlerinden geçen ”ama ben istemiyorum” hissinin normal olduğunu fark etmeliler. Cesaretlendirilmeliler. İstismara bu kadar açıkken onlara her şeyle aralarına bir dalgakıran inşa etme fikri sunmak harika. Çocukların böyle soyut kavramların somutlaştırıldığı metinler okuması çok güzel.