Aile, yani en yakınımızdakiler, iyi ve kötü günlerimizde yanımızda olmasını beklediğimiz, en güvendiklerimiz… Ama ya en yaralayıcı, en sinsi kötülük onlardan gelirse? “Kutsal yuva” denilen ortam aslında zehir saçıyorsa? Örneğin;• Söylediğiniz ya da yaptığınız hiçbir şey yeterli değilse;• Mükemmel olduklarına ve asla hata yapmadıklarına inanıyorlarsa;• İlgi odağı olmak istiyorlarsa;• Özel günleri ve olayları mahvediyorlarsa;• Geçmişteki yanlışlarınızı sizi incitmek ya da utandırmak için kullanıyorlarsa;• Kendinizi suçlu hissetmenize ve kişiliğinizden utanmanıza yol açıyorlarsa;• Kendinizi yenik, yıpranmış ve paramparça hissetmenize yol açıyorlarsa;• Sınırlarınızı ihlal ediyorlarsa;• Duygularınızı önemsemiyor ve acı çektiğinizi görmezden geliyorlarsa;• Masum olduklarına inanıp, aksi yönde herhangi bir kanıt karşısında inciniyorlarsa...Bunlara benzer “zehirli ilişkiler” karşısında ne yaparsınız? Anne ve babanız, kardeşiniz, büyük anne veya büyük babanız, kayınvalideniz veya kayınpederinizle ilişkilerden söz ediyoruz.Kendisi de böyle bir aile ortamında büyümüş, yetişmiş bir klinik psikolog olan Dr. Sherrie Campbell kendi deneyimlerinin yanı sıra danışanlarının deneyimlerini de aktararak “toksik aile” ilişkilerini her yönüyle ele alıyor. Aynı zamanda istismara, zehirlenmeye son vermenin yollarını da gösteriyor.
Kitap, aile içi toksik ilişkileri her yönüyle ele alıyor. Yazar, kendi hayatından sahnelerle aile içi istismarlara, zehirlenmelere nasıl son verilebileceğine ışık tutuyor. Ancak teknik olarak kitapta çokça imla hataları var. Tekrar gözden geçirilmeli.
İnsan, içten içe rahatsız olduğu halde anlamlandıramadığı bazı durumların farkına net bir şekilde varabiliyor. Yazar kendi ailesini anlatmış ve bunu yaparken hissettiği öfkeyi de çok rahat algılayabiliyor okuyucu. Ancak kişisel dönüşüm, ruhun özgürlüğü için, kontrollü olmak kaydıyla öfke yardımcı olabiliyor.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Kitap, aile içi toksik ilişkileri her yönüyle ele alıyor. Yazar, kendi hayatından sahnelerle aile içi istismarlara, zehirlenmelere nasıl son verilebileceğine ışık tutuyor. Ancak teknik olarak kitapta çokça imla hataları var. Tekrar gözden geçirilmeli.
İnsan, içten içe rahatsız olduğu halde anlamlandıramadığı bazı durumların farkına net bir şekilde varabiliyor. Yazar kendi ailesini anlatmış ve bunu yaparken hissettiği öfkeyi de çok rahat algılayabiliyor okuyucu. Ancak kişisel dönüşüm, ruhun özgürlüğü için, kontrollü olmak kaydıyla öfke yardımcı olabiliyor.