Dedesinin sesini Kafdağı’na götürüp atmışlar da yerine hiç dinmeyen bir rüzgâr getirmişler. Kısa uykularında bile konuşuyor. Ölemediği müddetçe susamayacağının farkında değil. Kendine kalırsa türkü söylüyor. Cemile bakışlarını sokaktan kurtarabildikçe dedesinin yan odadan gelen sesine kulak kabartıyor. Çok tizleşti. Açlık nağmesi. Buğulu camda yüzünün yansısını bırakarak mutfağa yöneliyor. Çorbayı ısıtıp dedesine getiriyor. “Sen de kimsin ha?” diyerek bir yabancının elinden çorba içiyor ihtiyar. Kâseyle dudak arasındaki boşluğu da üç beş kelimeyle dolduruyor. Gözlerine bakıyor Cemile. Beyazı daha sarı, siyahı daha yeşil. Ne öteye göçmüş ne burada kalabilmiş. Çorba bitince “Git başımdan,” diyor, “Türkü söyleyeceğim.”
Kitaplığınızın baş köşesinde duracak, öyküleri yüreğinizi ısıtacak, tekrar tekrar okumak isteyeceğiniz bir kitap. Öyküleri ki hayatın içinden, sokağınızın bir köşesindenden.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
öykü sevenler için güzel:)
Öykü severler için ideal
Genel itibariyle beni çok etkilemediğini söyleyebilirim. Kitap bittiğinde hatırımda kalan bir şey yoktu.
Sade bir dil ve sürükleyici bir kitap. İçinde derin anlamları olan öyküler var her biri ayrı güzel. Mutlaka tavsiye ediyorum.
Kitaplığınızın baş köşesinde duracak, öyküleri yüreğinizi ısıtacak, tekrar tekrar okumak isteyeceğiniz bir kitap. Öyküleri ki hayatın içinden, sokağınızın bir köşesindenden.