Mercan Bahçesianneme ve gülsüm’eGitmek duygusudur geride kalan bir çocuktan en çok bu anımsanırkayın ağaçları ve yalnız mezarlaruğultuya kulak kabartan sincapbelki mercan bahçegözyaşı ağacı kökleri göklerdeacısını sınar kalanın kalbimizin içine baka bakabenim annem de öldü bahar patlamasındabademler çiçek açmıştı ve keçiler patikalardadenize bakan keçilerle yazı konuşuyordum belkibir tay geçti yanımdanüstümde böğürtlen dili dolaştıkurtçuklar ayaklarıma tırmandıyeşil ceviz ağacından zıpladıtam da yaz geliyorduannem öldü, gelmedi...en çok anneler kalırmış geride...sonra bir gün ve nedensiz bahçede babamellerini yıkarken toprakla, öpüşürken bulutlarlakimse kimseyi duymadı, öldü babammağaraya döndü içim, karanlık suyla kucaklaştımöğrendim zamanla her boşluk bizi kendimize götürürne zaman tanıdım sizi bilmeden beklemeyi, dost elleriniz ellerime suskun dil olduyürüdük kitaplara ve kelimelerin kuşlarınaben yeşilden bahsettim ovada siz mercandan dönecekmişsiniz meğersabırla çözerken tanrının dilinivakit geldi önce siz, sonra biz yitirdik o uçarı çocuğusonra öğrendim en çok ölen kalırmış geride…
Kitap Yorumları - (0 Yorum)