Talha Bora Öge’nin okuduğum ikinci kitabı. Kitap sade bir dille yazılmış öyle abartılı süslü kelimlerden uzak…Bir nefeste okunup bitirilecek bir kitap.Yazar burada hayatla olan mücadelesini ve yaşadığı aşkları , kırgınlıkları , sevinçleri , özlemleri okuyucuyu sıkmadan bazı yerlerde masal gibi bazı yerlerde şiir gibi sunmuş . Kitabı okuduktan sonra yazarların içlerinde bir yerde hüznün kendine güzel bir yer edindiğini ve onlar yaşadığı müddetçe hüznünde onlarla var olacağına inanıyorum. Zaten hepimiz hüznün bir parçası değil miyiz ?