Son zamanlarda hayata tutunmak ile meşgulüm; bazen bir roman karakteri olarak, bazen de bir şairin yazdığı şiir olarak.Zorlayıcı hayat koşullarında şiirle bütünleştim ve duygularımı söyleyemediğim için kâğıda döktüm.Pes etmeden, vazgeçmeden yola devam etmek için bazen bir ağaç yaprağına ya da bir şiire tutunmak gerekiyormuş…Öyle anlarımız olur ki anılarımızdan çıkaramayız; öyle hayallerimiz olur ki, hayatımıza sığdıramayız. Bu yüzden sadece şiire sığınırız. Bazen anlarımızı, bazen hayallerimizi, sadece bir dizeye sığdırırız. Bu yüzden şiirlerimiz duyguların senfonisidir…