Bu siteye ilk defa giriyorum. En sevdiğim yazardır Oktay Akbal ama pek bulunmaz kitapları, pek tanımaz insanlar (Tanıyan çoğunluğun yeri ayrı tabi ki) Hiç unutmuyorum ortaokul son sınıftayım ve okumayıd a hiç sevmiyorum. EEE öyle bir sıkıyor ki koca ders kitapları insanı o dönem kitap görmek istemiyorsun. Nitekim “cin ali”den sonra hiç okumamıştım. Bir gün dayım bana Oktay Akbal’ın bu kitabını verdi. İlk sayfası hala ezberimde; ” Derken bir küfür, küfürleşme. Sübyan koğuşundan. Kim bu insancıklar, kimlerin çocukları? Burdan iyi birer yurttaş olarak mı çıkıcaklar? Kim inanıyor buna? Dört duvar arasına kapatmak mı çözüm… “Akbal bir dönem hapise girmiş ve bu kitabında orada geçirdiği günlerini anlatmış. Daha doğrusu oradaki geçmeyen günlerini anılarını hayallerini dökmüş bu kitaba. Defalarca okudum. Birçok kitabını aldım yaklaşık oniki kitabı var bende. Hepsi güzel ama bu kitabını zaman geçtikçe defalarca okudum. Tıpkı onun dediği gibi ” Nasıl güzel bir kadın bir kez sevilmekle yetinilmezse iyi bir kitap da bir kez okumakla yetinilmemeli, defalarca okunmalı…” Akbal harika bir yazar kitaplarında herşeyi bulabilirsiniz ama sıradanlığı asla. En son milliyette köşe yazıları çıkıyordu ordan takip ediyordum onu. Ama şimdi hiçbir fikrim yok yaşadığını bile bilmiyorum. Keşke bulabilsem de gidip elini öpsem… Eğer bu devirde hala duygularınızı kaybetmediyseniz bir de size “Hiroşimalar Olmasın”ı tavsiye ederim. (Gerçi listede yer verilmemiş ama kesinlikle okumaya değer…)