"Gün Zileli, 'herhangi bir '68'li... Değil. Aydınlık hareketinin kurucu kadrosunda yer alan, 1970'ler boyunca bu hareketin önderlerinden olan, 1980'lerin ardından anarşizme yönelen bir figür. Bunca 'kariyerin' ve badirenin ardından, hatıatındaki sakınmasız ama dürüstlüğü gözeten tutum bilhassa değer kazanıyor. İhtilaflı olduğu ya da sonradan ihtilafa düşeceği kişilerle ilgili bahislerde soğukkanlılık gösteriyor Zileli. Karalayıcı, 'ifşa edici' bir üsluba asla iltifat etmiyor... Kişisel ve politik özelleştirelik bakımından geniş görüşlü; kendisine ve geçmişine mesafeli bakmaya çalışan samimi bir muhasebeyle karşı karşıyayız.
‘Havariler’, Gün Zileli’nin anılarının 1972-1983 yıllarını kapsayan ikinci kitabı. Döneme damgasını vuran olguları,darbe sonrası özeleştiri sürecinin neden gerçek anlamda yaşanamadığını ve lider manipülasyonunun örgüt içi demokrasiyi nasıl kolayca hiçe sayabildiğinin görkemli bir örneğini anlatıyor.Serinin bir önceki kitabı Yarılma kadar sürükleyici ve çok daha düşündürücü bir kitap.
Doğu Periçek önderliğindeki maocu hareketin öğrenci liderlerinden G.Zileli’ nin siyasi anılarını birlikte okumak lazım. Yarılma 68′ i anlatıyordu, Havariler 78′ i anlatıyor. 68’deki romantizm ve hümanizm karışımı solun, 78′ de nasıl kontrolsüz teröre yöneldiğini, sol – sağ yanında, sol – sol çatışmasının da nasıl çığrından çıktığını görüyoruz. Zileli kendini de gizlemeye kalkmadan samimi bir kitap yazmış.
Bu kitapta olaylar biraz daha çığrından çıkıyor-hem yazar açısından kişisel olarak, hem Türkiye açısından. Nasıl bu kadar provokasyona gelmişiz biz hayret, o dönemi okuyan, gelişmememiş, Afganistan, Pakistan gibi bir üçüncü dünya ülkesiyiz zannedecek-ki bazıları tarafından öyle gösterilmek istensek de öyle değiliz-bunu dünya biliyor biz bilmiyoruz. Gerçi o zaman sağ-sol meselesiyle bizi provoke etmişler şimdi örtü mörtü diye aynı şeyi yapıyorlar-ama aynı şeylerin olacağını sanmıyorum ben.Uç fikirleri olan insanların biraz hayalperest olduklarını düşünüyorum. Hayatta uçlara yer yok, her ucun çok sivri bir tarafı var, çok acıtıyor. İnsanlar ne komünizmle yönetilebilir, ne anarşizmle. Bir fikrin peşine takılıp ondan asla ayrılmamayı, ömür boyu onu savunmayı da ben istikrarlılık olarak görmüyorum, dar kafalılık olarak görüyorum. İnsan değişir, düşünce yapısı da değişir-normal durumlarda bu değişme gelişme şeklinde olur-hayır ben kendime o zaman öyle diyordu şimdi böyle diyor dedirtmem diye 25 yaşında savunduklarını 50 yaşında savunmaya devam ediyorsan (temel değerler dışında böyle bir şey olamaz bence) bu işte bir gariplik var demektir. Gün Zileli öyle yapmamış, ama yine de çok uçlarda yaşayan reaksiyoner bir insana benziyor. Uygulanabilirliği olmayan idealler peşinde koşmaktansa, fikirleri geçen yıllarda değişen şartlara göre revize edip, uygulanabilirliği olan ideallere sahip olmak daha mantıklı değil mi? Bence öyle.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Perinçek’in ve Aydınlık Hareketi’nin içinden, hem de kuruluşundan gelen Gün Zileli’nin anıları.
‘Havariler’, Gün Zileli’nin anılarının 1972-1983 yıllarını kapsayan ikinci kitabı. Döneme damgasını vuran olguları,darbe sonrası özeleştiri sürecinin neden gerçek anlamda yaşanamadığını ve lider manipülasyonunun örgüt içi demokrasiyi nasıl kolayca hiçe sayabildiğinin görkemli bir örneğini anlatıyor.Serinin bir önceki kitabı Yarılma kadar sürükleyici ve çok daha düşündürücü bir kitap.
Doğu Periçek önderliğindeki maocu hareketin öğrenci liderlerinden G.Zileli’ nin siyasi anılarını birlikte okumak lazım. Yarılma 68′ i anlatıyordu, Havariler 78′ i anlatıyor. 68’deki romantizm ve hümanizm karışımı solun, 78′ de nasıl kontrolsüz teröre yöneldiğini, sol – sağ yanında, sol – sol çatışmasının da nasıl çığrından çıktığını görüyoruz. Zileli kendini de gizlemeye kalkmadan samimi bir kitap yazmış.
Bu kitapta olaylar biraz daha çığrından çıkıyor-hem yazar açısından kişisel olarak, hem Türkiye açısından. Nasıl bu kadar provokasyona gelmişiz biz hayret, o dönemi okuyan, gelişmememiş, Afganistan, Pakistan gibi bir üçüncü dünya ülkesiyiz zannedecek-ki bazıları tarafından öyle gösterilmek istensek de öyle değiliz-bunu dünya biliyor biz bilmiyoruz. Gerçi o zaman sağ-sol meselesiyle bizi provoke etmişler şimdi örtü mörtü diye aynı şeyi yapıyorlar-ama aynı şeylerin olacağını sanmıyorum ben.Uç fikirleri olan insanların biraz hayalperest olduklarını düşünüyorum. Hayatta uçlara yer yok, her ucun çok sivri bir tarafı var, çok acıtıyor. İnsanlar ne komünizmle yönetilebilir, ne anarşizmle. Bir fikrin peşine takılıp ondan asla ayrılmamayı, ömür boyu onu savunmayı da ben istikrarlılık olarak görmüyorum, dar kafalılık olarak görüyorum. İnsan değişir, düşünce yapısı da değişir-normal durumlarda bu değişme gelişme şeklinde olur-hayır ben kendime o zaman öyle diyordu şimdi böyle diyor dedirtmem diye 25 yaşında savunduklarını 50 yaşında savunmaya devam ediyorsan (temel değerler dışında böyle bir şey olamaz bence) bu işte bir gariplik var demektir. Gün Zileli öyle yapmamış, ama yine de çok uçlarda yaşayan reaksiyoner bir insana benziyor. Uygulanabilirliği olmayan idealler peşinde koşmaktansa, fikirleri geçen yıllarda değişen şartlara göre revize edip, uygulanabilirliği olan ideallere sahip olmak daha mantıklı değil mi? Bence öyle.
keyifle okudum.mutlaka okunmalı..