Sartre’ın Cezayir Bağımsızlık Savaşı ekseninde, Fransız iç politikasındaki gelişmeleri de eleştirdiği yazıların bir derlemesidir bu kitap. Düşününüz ki, İkinci Dünya Savaşı’nın kazanan tarafında yer alan Fransa’da, işgalin yarattığı moralsizlikten sonra, yeniden “güçlü Fransa” söylemi ve Fransız milliyetçiliği her yeri sarmışken, Sartre, Cezayir’in bağımsızlığını savunacak, “Fransız süngüleri altında sadece mutsuz olunabilir” diyecektir. Faşizme karşı direnişiyle övünen Fransızlara, Fransa’nın Cezayir’de yaptıkları üzerine “Ellerimizi suçsuzlukla yıkayabilir miyiz” diye sorar. Üstelik, bu dönemde Fransa’da demokrasi hiçe sayılarak kurulmaya çalışılan “De Gaulle monarşisi” karşısında, bu otoriter (efsane) figürün yaratılmakta olan olağanüstü iktidarı karşısında, boyun eğme eğilimindekilere “Sen ey de Gaulle’cü cumhuriyetçi, kendini hayvana indirgemek zorunda mısın?” diye seslenir.