Modern zamanlarda pek çok yönden ‘söz konusu’ olan Kurân’ı Kerim’in, bu söz konusu olma ile ‘dile gelmediği’; bilakis ‘dile düşerek’ nesneleştiğine dikkatimizi çekiyor yazar. “Bir mü’min Kur’ân’ın, onun kendisinin Müslüman olarak varoluşunu önceleyen bir varlık kaynağı olduğunu fark etmesiyle anlamaya başlar.” diyerek, bir varlık kaynağı olma imkanı yönünde zihinlerimizi uyarıyor, ayrıca bunun imkan ve usulü konusundaki geniş ve titiz çalışması ile kendi asliyetini keşf ile Kur’ân’la irtibatımızı kurmanın yolunu açıyor. İlahî hitabın muhatabları için üzerinde durulup düşünülmeyi fazlasıyla hak eden bir çalışma.