Nahid Sırrı’nın İstanbul ile ilgili gazete ve dergilerdeki yazılarının toplanmış hâli olan eser; Boğaziçi Medeniyeti’nin son tanıklarından yazarın izlenim, değerlendirme ve hatıralarını içermektedir. Eserde yer yer sosyo-kültürel gözlemlere de rastlanmaktadır. Beton kültürüne muhalif yazarın Boğaziçi’nin eski dokusunun korunması konusundaki hassasiyeti takdire değer. Eski güzelim yalılar birer birer yok olurken yazar adeta işkence çekmektedir. Yazarın ruhu mutlaka her dikilen betonarme yapılarla muazzep olmaktadır. Bitki örtüsü beton olan günümüz İstanbul’u ile yazarın kafasındaki İstanbul yüz seksen derece birbirinden farklıdır. Eserdeki bazı konular güncelliğini yitirmiş olsa da Boğaziçi’nin büyüleyici eski hâline dair bir izlenim edinmek ve yazarın leziz Türkçesinden istifade etmek için eser okunmaya değer.