İçeriden iki kişinin ittiği morg sedyesine benzer bir masada parti pastası geldi. Pasta morg masasına yatmış bir insan cesediydi: Felix’in cesedi…***-Ulu Tanrı’m, diye iç geçirdi Felix sarsılarak.***İleriye doğru baktı Whitman. Eski heybetinden eser kalmamış Adams Park, tam karşısında duruyordu. Pek çoğunun anlayamayacağı o duyguyla anıları gözünde canlandı. Ada futbolunun o eski ve parlak günleri, babasının omzunda maç izlediği yıllar…***-İki el ateş edilmiş. İlk kurşun boğazını delip geçmiş, ikincisi göğsüne. İkincisi onu yere sermiş ama ölümcül olan bu değil, ilki.***Sehpanın üstünde taktik donanımları sökülmüş bir de baretta 1.9 vardı. Namludaki mermi dışında onun da iki mermisi eksikti…***Whitman, onlara ulaştığında nefes nefese bağırdı:-Hangi cehennemdeydin!!!***-Anarşi düzeyinde olmasa da nihayetinde amaçlanan bir kaos olduğunu düşünüyorum. O meşhur giriş cümlesini hatırlayın: Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü…