Bu kitap benim “sihirli”olarak tanımlayabileceğim kitaplardan en önemlisidir. Küçük Kadınlar okurken insanı yasadığı ortamdan alip, kelimelerin, o duygu yoğunluğunun araıina çekiveriyor sanki. Kendinizi o ailenin bir ferdi veya bazen de o evin bir eşyası gibi görüyorsunuz. O kadar aitsiniz ki artık oraya…Jo gibi erkeklesiyor, Beth’le birlikte hastalanıyor gibi oluyor insan.İlk kez 8 yasimda okudum, annemin hediyesiydi ve 20 yıldır her sıkıntılı zamanlarımda acıp mutlaka okudum sonuna kadar. Son sayfaya geldiğimde ardına minik bir çizgi çektim, şu an bu cizgilerden tam 42 kez okuduğum anlasılıyor.