"Çeşmeden su taşıyan kadınlar yol beklerdi biz çocuklar ise çamurdan umut büyütürdük" Eskiden ne güzeldi gök/yüzün salınırdık yalnızlığında mavinin bir ıslık çalardı rüzgar biz sende ağlardık ey Erzincan Sularında yüreği temiz alnında gün yorgunluğu gövdesinde kavrulmuş bir yüz toğrağında niyaz ettik ey Erzincan Çaresizlik yokluk artığı umut gurbet, umut türkü kara lastikli çocuklar durmadı çıkıp gittiler senden ey Erzincan.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)