Türk romancılığının üretken isimlerinden Hüseyin Rahmi GÜRPINAR’ın namus üzerine kara mizah türü kabul edebileceğimiz eseri : Namuslu Kokotlar. Önce kokot kelimesine bakalım. Sözlükteki anlamı aşüfte, hafif kadın, vs. Yani ahlaksız kadın da diyebiliriz. Zaten kitabın kara mizah türüne aday olması isminden de anlaşılabilir : Namuslu(!) Kokotlar. Ünlem işareti benim eklediğim bir noktalama olsa da aslında yazar kitabın içinde okuyucuya bu ünlemi kendiliğinden koydurtuyor. 1929’da kaleme alınmasına rağmen o zamanki jet sosyetenin şimdikinden pek de farkı olmadığı ilk başta dikkat çeken hususlardan. Dikkat çekici bir diğer unsur da kitaptaki ana karakterlerden ve ön plandaki yan karakterlerden hepsinin isminin iki kelimeden oluşması. Örneğin Sermet Nadi, Hüsrev Nizami, Mazlum Ulvi, Abdullah Nebil, Sadık Cemal, Şehnaz Husrev gibi. Tabii yazarın karakterlerin isimlerinin anlamları ile kişiliklerini bütünleştirmesi de göze çarpan bir diğer husus. Konu olarak alınan kokotların ortak özelliği kocalarının kendilerinden yaş olarak epeyce büyük olmaları. Bu yaşlı kocaların genç eşlerinin aşkı, tabii buna ne kadar aşk denilebilirse, dışarıda araması ve bunu yaparken de hiçbir namus kaygısı taşımamalarını yazar hicivli bir üslupla ele almış. Namus üzerine yapılan diyaloglarla da yazar konu üzerine olan düşüncelerini kaleme almış. Kokotların nasıl namuslu(!) olduklarını görmek için okumalısınız.