“Gerçek aşk iki yalnızlığı değiş tokuş etme çabasından başka bir şey değildir.”Arden ve Armina da sadece bunu yapabilecekleri bir yer istiyorlardı. Şarkı terapi gibi gelmişti. Hiç fark etmediler trafiğin sıkışıklığını. Otelin önünde indiler. Armina daha önce rezerve ettiği odanın anahtarını lobiden aldı. Arden’in gözleri etrafı gezinmekle meşguldü. Armina, Arden’in elini sıktı ve asansöre doğru gittiler. Asansörde Sergey Rahmaninov Do Minör Piyano Konçertosu No.2 bestesi çalıyordu. Romantizm bedenlerine dolanmıştı ve vals ritimleri ruhlarını gıdıklıyordu. Asansör nihayet odalarının bulunduğu kata ulaşmıştı. Kapılar otomatik açıldı. Artık yalnızdılar ve sessizliği dillendirebilirler. Göz ardı edilen ve sürekli içe atılan ne varsa önlerine serebilirler…