Bilimsel Bir Gerçek:İnsan beyninin ön korteksi kısa süreli anıları depolar. Bu anılar yalnızca insanın o an içinde düşündüklerini kapsar ve uzunlukları yaklaşık on sekiz saniye kadardır. Polis araştırmaları danışmanı Sherry Moore görme engelli ve çarpıcı derecede güzel bir kadın. Ama asıl olağanüstü özelliği, ölen kişilere dokunarak hayattayken geçirdikleri son on sekiz saniyeyi görmesi. Sherry beş yaşındayken bir kent hastanesinin önündeki basamaklarda, ölümün eşiğine gelmiş halde bulunur. Başına aldığı darbeler görmesini ve o günden öncesini anımsamasını engelleyecek kadar kalıcı hasar bırakmıştır. Yıllar geçer ve Sherry olağanüstü bir yeteneğe sahip olduğunu anlayınca, bu özelliğini insanlara yardım etmek ve sadece onun müdahalesiyle çözülebilecek gizemler konusunda danışmanlık yapmak için kullanmayı öğrenir.Seri katil Earl Sykes işlediği korkunç cinayetlerden ötürü yakayı hiç ele vermemiştir. Ama ölümle sonuçlanan bir trafik kazasına karışması hapsi boylamasına neden olmuştur. Ve şimdi, aradan neredeyse otuz yıl geçtikten sonra New Jersey'in Wildwood adlı küçük turizm yerleşimine geri dönmüş, iskele bölgesinde avlanmaya, genç kızları iğrenç oyunlarında kullanmak üzere kaçırmaya koyulmuştur.Kendisi de eski bir yasa yaptırım görevlisi olan yazar George Shuman, gerilim dolu öyküsünü aktarırken gerçekçi bir tarz benimseyerek, otantik soruşturma ayrıntıları vererek okuru heyecanın uçlarına itiyor.20'den fazla dile çevrilen, soluk soluğa okunacak bir roman.' 'Mükemmel!' -Stephen KING
Kitabın ilk bölümlerini okurken kopmamak için zor dayandım.Birbirinden çok kopuk bir başlangıç var ama kitabın girişini geçdikten sonra asıl sürükleyici kısma geliyorsunuz.Kitabın başında biraz sabrederseniz sonunda oldukça etkileneceğinize emnim.Herşeye rağmen okunmasını tavsiye ediyorum…
Bazı yazarlar vardır;oldukça sığ ve basit bir konudan çok etkileyici bir roman ortaya çıkarabilirler.Bazı yazarlar da vardır ki, elinde çok iyi bir malzeme olmasına rağmen konuyu tekdüzeleştirip kitabın olay örgüsünü olabileceğinden çok daha basit bir hale büründürürler.George Shuman “okuduğum bu kitabıyla” sınıflamanın ikincisine giriyor.Son 18 Saniye adlı romanın giriş bölümünde, olayların hızlı bir şekilde geçilmesi,karakter fazlalığı ve en önemlisi cümlelerin birbirlerinden kopuk olmasından kaynaklanan bir eksiklik ve dağınıklık göze çarpıyor.Betimleme olmaması,olayların ayrıntılara inilmeden yüzeysel geçilmesi okurun yaşananlarla bütünleşmesini zorlaştırıyor.Polisiye bir roman olmasına karşın katilin okur tarafından bilinmesi de diğer bir merak unsurunu da çöpe atmış oluyor.Shuman bir olayı yazarken sanki olay sayfalarca devam edecekmiş hissi uyandırıyor ama bir anda olayı bitiriveriyor ve başka bir olaya geçiyor.Kitabın sonlarında ise heyecan artıyor ama karakterlerle bütünleşememişseniz pek bir şey farketmiyor.Beni tek etkileyen kısmı ise son bölümdeki “duygusal monologlar” oldu.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Başlangıç kısmı sıkabilir bazılarını ama güzel bir polisiyeydi.
Açıkçası aldığıma ve harcadığım zamana üzüldüğüm nadir kitaplardan.
son nefes kitabında olduğu gibi sürükleyici bir hikayeydi.
Kitabın ilk bölümlerini okurken kopmamak için zor dayandım.Birbirinden çok kopuk bir başlangıç var ama kitabın girişini geçdikten sonra asıl sürükleyici kısma geliyorsunuz.Kitabın başında biraz sabrederseniz sonunda oldukça etkileneceğinize emnim.Herşeye rağmen okunmasını tavsiye ediyorum…
Bazı yazarlar vardır;oldukça sığ ve basit bir konudan çok etkileyici bir roman ortaya çıkarabilirler.Bazı yazarlar da vardır ki, elinde çok iyi bir malzeme olmasına rağmen konuyu tekdüzeleştirip kitabın olay örgüsünü olabileceğinden çok daha basit bir hale büründürürler.George Shuman “okuduğum bu kitabıyla” sınıflamanın ikincisine giriyor.Son 18 Saniye adlı romanın giriş bölümünde, olayların hızlı bir şekilde geçilmesi,karakter fazlalığı ve en önemlisi cümlelerin birbirlerinden kopuk olmasından kaynaklanan bir eksiklik ve dağınıklık göze çarpıyor.Betimleme olmaması,olayların ayrıntılara inilmeden yüzeysel geçilmesi okurun yaşananlarla bütünleşmesini zorlaştırıyor.Polisiye bir roman olmasına karşın katilin okur tarafından bilinmesi de diğer bir merak unsurunu da çöpe atmış oluyor.Shuman bir olayı yazarken sanki olay sayfalarca devam edecekmiş hissi uyandırıyor ama bir anda olayı bitiriveriyor ve başka bir olaya geçiyor.Kitabın sonlarında ise heyecan artıyor ama karakterlerle bütünleşememişseniz pek bir şey farketmiyor.Beni tek etkileyen kısmı ise son bölümdeki “duygusal monologlar” oldu.