Cemil Kavukçu, Can Yayınları arasında daha önce yayınladığımız Uzak Noktalara Doğru adlı kitabıyla, kendinden ve kitabından çok söz ettiren, yeni ve farklı bir yazar olduğunu kanıtlamıştı. Fethi Naci'nin `Tam bir anlatı ustası' diye nitelediği Cemil Kavukçu, bu yeni kitabında bir araya getirdiği öykülerinde, yine yeni insan tipleriyle tanıştırıyor bizleri. Bakışlarını dış dünyadan çok kendi içlerine çevirmiş insanlarla tanışıyoruz. Onların düşsel aşkları, hoşnut olmadıkları yaşam biçimlerinden kaçıp gitmekle kaçıp gidememek arasındaki kararsızlıkları, kırılgan mutsuz dünyaları, hiçbir sorunlarını çözemeyen küçük kaçamakları anlatılıyor bu öykülerde. Cemil Kavukçu, günlük ve sıradan bir yaşamı öyküye dönüştürürken, karamsar olmayan bir bakışla karamsarlığın öykülerini yazıyor. Yalnız Uyuyanlar İçin, öykücülüğümüzün kalıcı kitaplarından biri olacak
Ağır bir kitaptan sonra dinlenmek amaçlı okuyabileceğiniz bir kitap. Birbirinden farklı yalnız insanların anlatıldığı kısa öykülerin yer aldığı yormayan, çabucak okunacak bir kitap.
İlk basımı 1996 yılında yapılan “Yalnız Uyuyanlar İçin” kitabında en beğendiğim öykü: En Eski Güvercin. Bugüne kadar okuduğum en iyi 5 öykü arasına girer kesinlikle. Mitolojik ögeleri afallatan bir tonda kullanmış Kavukçu. Bu öykü için kullanılacak yegane sözcük, evet: Afallamak. Bazı sözcükler iyi ki var. Aksi bir durum olsaydı bu duyguyu ifade edemediğim için çok hayıflanırdım. Karısıyla kavga eden kahramanımız arabasına biner ve yola çıkar, yolda karşılaştığı bir kadını arabasına alır ve o andan itibaren bir afallamanın içine çekilir okur. Kitabın son öyküsü Eyyup ise bizim için küçük görünen şeylerin başkalarının hayatında yaratacağı derin çatlağı gösteren güzel bir öykü.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Ağır bir kitaptan sonra dinlenmek amaçlı okuyabileceğiniz bir kitap. Birbirinden farklı yalnız insanların anlatıldığı kısa öykülerin yer aldığı yormayan, çabucak okunacak bir kitap.
Çok durağan geldi biraz hayal kırıklığına uğradım. Dini değerlerin içine yerleştirilen alkol imgeleri de çok rahatsız etti. Sevmedim.
Gerçekten de anlatımda fazlasıyla beğendiğim bir yazar. Usta işi bir kitap.
Edebiyatta ‘Ne’ anlatıldığından daha önemlisi ‘Nasıl’ anlatıldığıdır. Yazarın ‘anlatı ustalığı’ böyle anlaşılabilir. Usta işi bir kitap.
İlk basımı 1996 yılında yapılan “Yalnız Uyuyanlar İçin” kitabında en beğendiğim öykü: En Eski Güvercin. Bugüne kadar okuduğum en iyi 5 öykü arasına girer kesinlikle. Mitolojik ögeleri afallatan bir tonda kullanmış Kavukçu. Bu öykü için kullanılacak yegane sözcük, evet: Afallamak. Bazı sözcükler iyi ki var. Aksi bir durum olsaydı bu duyguyu ifade edemediğim için çok hayıflanırdım. Karısıyla kavga eden kahramanımız arabasına biner ve yola çıkar, yolda karşılaştığı bir kadını arabasına alır ve o andan itibaren bir afallamanın içine çekilir okur. Kitabın son öyküsü Eyyup ise bizim için küçük görünen şeylerin başkalarının hayatında yaratacağı derin çatlağı gösteren güzel bir öykü.