Hacı Bektaş Veli’nin “yetmişiki milleti bir gören” ve insan sevgisine dayanan tasavvuf öğretisi, Anadolu’da Sulucakarahöyük’ten başlamış, yetiştirmiş olduğu halifeler aracılığıyla zaman içinde Azerbaycan’dan Napoli’ye, Macaristan Budapeşte’den Mısır Kahire’ye kadar yayılmıştır. Bektâşîliğin geniş kitlelere ve çevrelere yayılışının ardında, aynı zamanda “etkili ve kalıcı bir eğitim projesi olan” insan yetiştirme modeli vardır. Yrd. Doç. Dr. Osman Eğri, çalışmasının birinci bölümünde Ehl-i Beyt sevgisinin ve onların örnek alınmasının insan yetiştirmedeki rolünü, Bektâşîliğin yetiştirdiği manevi otorite sahibi kişilikleri (Kutup, Mürşid, Pir, Dede, Baba, Halifebaba, Anabacı) ve Bektâşî tekkelerinde yetişen insan tiplerini (Aşık, Muhib, Derviş, İnsan-ı Kamil) anlatır. Eserin ikinci bölümü, Bektâşîliğin insan yetiştirme prensiplerini 3 ana başlık altında inceler: İnanç, İbadet ve Ahlak. Osman Eğri, eserinin üçüncü bölümünü ise, zikir, semah ve dar gibi manevi arınma vasıtası olan uygulamalara ve dualar ile edebiyata ayırmıştır. Bütün bu yönleriyle eser, hem Bektâşîliğin aradığı insan tipini anlamak hem insan yetiştirmek isteyenler için şimdiye kadar alanında yapılmış en kapsamlı ve en faydalı çalışmadır.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)