27 Mayıs İhtilali Sonrasında çok partili siyasal hayata yeniden dönüşün hikayesinin anlatıldığı ve yedi serilik eserin altıncısı olan bu kitapta yazar, İnönü’nün en yakınıdakilerden biri olarak hem gözlemlerini hem de araştırmacı olarak görüşlerini aktarmış. Kitapta verilen havanın İnönü olmadan ordunun zapdedilemeyeceği yönünde. Bunu da İktidar – İnönü = İhtilal şeklinde formüle etmiş. Sebep ise; ordunun iktidarda kendini anlayan, iktidarda kendinden biri olmadan kendini güvende hissetmeyeceği imiş. İnönüsüz bir demokrasi düşünelemez imiş. İnönü demokrasinin bu kadar bel kemiği ise ordunun siyasete buluşmasını da engelleyebilecek güce sahip olması gerekirdi. Ancak görüyoruz ki ordu o dönemde de herşeyiyle siyasetin içine battığı gibi, kendi içinde de emir komuta zincirini oturtabilmiş değildir. Bir yeniçeri mantığı ile hareket etmektedir. Ordu, içinde çıkan çeşitli ayaklanmaların (Talat Aydemir liderliğindeki ayaklanma gibi) önüne dahi geçememektedir. Yazarın yansıttığı havaya göre bütün suç sivil siyasetten gelme, söz ve sır tutmayı bilmez sivil siyasetçilerindir. Bu yönüyle eser aslında bir nevi İnönü methiyesine dönüşmüş.Kitapta ayrıca ilginç siyasi olayları görüyoruz. İnönü’nün başbakan olarak Amerika’ya gittiği sırada koalisyon kanadının hükümetten çekilmesi üzerine İnönü’nün; ABD’de bunu haber aldığında artık başbakan olmadığını düşünüp Başkan Johnson’a, ABD’ye Başbakan olarak geldiğini fakat koalisyonun bozulması sonucu artık başbakan olmadığını, bu durumda kendisini kabul edip etmeyeceğini sorması üzerine; başkan Johndon’un “sen gönüllerdeki başbakansın” tesellisiyle kendisini memnuniyetle kabul edeceğini bildirmesi dünya siyasetinde az görülen olaylardandır herhalde. Halbuki başbakanlık bu şekilde sona ermez, meclise gen soru verilir ve güven oylaması sonucu olumsuz çıkarsa hükümet düşer.